علی روزیان - دانشجوی دکترای مشاوره ، واحد خمینی شهر ، دانشگاه آزاد اسلامی ، خمینی شهر / اصفهان ، ایران
فهیمه نامدارپور - گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
فاطمه جواد زاده - استادیار، گروه مشاوره، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران

هدف: سازگاری زناشویی یکی از مهمترین عوامل در تعیین ثبات و دوام رابطه زناشویی است لذا این پژوهش با هدف بررسی عوامل فردی در سازگاری زناشویی انجام شد.روش: این پژوهش به شیوه کیفی با استفاده از روش تحلیل مضمون (تماتیک) انجام شد.روش نمونه گیری هدفمند و تا حد اشباع بوده و داده ها از ۱۶ نفر متاهل بصورت زوجی که حداقل ۷سال از ازدواج آنان گذشته بود بدست آمده است.برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده گردید.یافته ها :برای تحلیل داده ها از نرم افزار MAXQDR ۲۰۱۸استفاده شده است. پس از تحلیل محتوای داده ها پنج مقوله اصلی حاصل گردیدکه به ترتیب اهمیت عبارتند از : عوامل میان فردی ( رضایت جنسی،درک متقابل،انتقاد پذیری،بخشش و ایثار). عوامل درون فردی(خود ارزشمندی،نگرش مثبت نسبت به دیگران).عوامل هیجانی(احساس شادمانی،ابراز خشم و نگرانی، تاب آوری).عوامل شخصیتی(برونگرایی،مسولیت پذیری، معاشرتی بودن).هوش اجتماعی(پذیرش وشناخت احساسات خود، پذیرش و شناخت احساسات دیگران،تعادل رفتاری ). نتیجه گیری: سازگاری زناشویی بیشتر تابع عوامل فردی است که در طول زندگی ایجاد می شود.

عوامل فردی, سازگاری زناشویی, مطالعه کیفی