ستار زرکلام - استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
سید امین روح الامینی - کارشناس ارشد، حقوق مالکیت فکری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

در حقوق ایران،  قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰، قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸، قانون ثبت علائم، اختراعات و طرح­های صنعتی مصوب ۱۳۸۶ و لایحه جامع مالکیت ادبی و هنری مصوب ۱۳۹۳ (در صورت فعلیت به صورت قانون لازم­الاجرا)، به عنوان منبعی عام و قانون ساماندهی مد و لباس مصوب ۱۳۸۵، در این زمینه به مثابه منبع قانونی خاص برای استناد محسوب می­شوند. در حقوق فرانسه نیز، حمایت از محصولات مربوط به مد، در بازه زمانی ۱۷۹۲ تا ۱۹۰۲، در چارچوب حق مولف و حقوق طرح­ها و مدل­ها به طور عام و از سال ۱۹۰۲ به بعد و به ویژه با تصویب قانون جامع مالکیت فکری (کد مالکیت فکری) در سال ۱۹۹۲، ذیل عناوین مختلفی از جمله از آفرینش­های مرتبط با صنایع فصلی پوشاک و زیورآلات و تولیدات فصلی مورد توجه قانون گذار این کشور قرار گرفته است.

آفرینش های پوششی, آفرینش های زیبایی, حقوق مالکیت ادبی و هنری, حقوق مالکیت صنعتی, مد