لیلا منصوری - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
علیرضا حاجی یخچالی - دانشیار روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
منیجه شهنی ییلاق - استاد روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
غلامحسین مکتبی - دانشیار روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای برنامه ریزی عصب-زبان شناختی و آموزش ذهن آگاهی بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به ناتوانی های یادگیری انجام گرفت. روش ها: روش پژوهش حاضر آزمایشی همراه با پیش آزمون-پس آزمون و دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر ایذه در سال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند. از جامعه فوق ۴۵ نفر مبتلا به ناتوانی های یادگیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب و سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی در قالب سه گروه آزمایشی و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه خودپنداره تحصیلی (لیو و وانگ، ۲۰۰۵) بود. آزمودنی های گروه های آزمایشی به مدت دو ماه در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش راهبردهای برنامه ریزی عصب-زبان شناختی و آموزش ذهن آگاهی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از شاخص های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه بیست و دوم انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین راهبردهای برنامه ریزی عصب-زبان شناختی و آموزش ذهن آگاهی با گروه گواه از لحاظ خودپنداره تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰>P) ولی بین دو روش آموزشی از لحاظ خودپنداره تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت آموزش راهبردهای برنامه ریزی عصب-زبان شناختی و ذهن آگاهی دو روش مفید و موثر در افزایش خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به ناتوانی های یادگیری هستند.

برنامه ریزی عصب-زبان شناختی, ذهن آگاهی, خودپنداره تحصیلی, ناتوانی های یادگیری