اثر فلاونوئید کوئرستین بر پتانسیل غشای میتوکندری و انفیلتراسیون نوتروفیلی به دنبال آسیب بیضه القا شده توسط متوترکسات در موش بزرگ آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: متوترکسات به عنوان داروی شیمی درمانی سبب آسیب و ایجاد استرس اکسیداتیو در بافت بیضه می شود. کوئرستین یک فلاونوئید با خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است. هدف از این پژوهش بررسی اثر فلاونوئید کوئرستین بر پتانسیل غشای میتوکندری و انفیلتراسیون نوتروفیلی به دنبال آسیب بیضه براثر متوترکسات در موش های بزرگ آزمایشگاهی بود. مواد و روش ها: تعداد ۴۰ سر موش به ۵ گروه: کنترل، تحت تیمار با کوئرستین، متوترکسات و دو گروه متوترکسات تیمار شده با کوئرستین با دوزهای ۱۰ و ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تصادفی تقسیم شدند. متوترکسات با دوز ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی تزریق گردید. کوئرستین به طور روزانه از یک روز قبل از تزریق متوترکسات تا دو هفته بعد آن با استفاده از گاواژ تجویز شد. در پایان کار، بیضه ها جدا و فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز به عنوان مارکر اختصاصی انفیلتراسیون نوتروفیلی و میزان پتانسیل غشای میتوکندری در هموژنه بافت بیضه سنجش شد. برای آنالیز آماری از آنووای یکطرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج: پتانسیل غشای میتوکندری گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (p=۰.۰۰۱). و کوئرستین با دوز ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم توانست موجب بهبود میزان پتانسیل غشا میتوکندری در مقایسه با گروه متوترکسات شود (p=۰.۰۸۱). میزان میلوپراکسیداز گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (p=۰.۰۲۷) و کوئرستین با دوز ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم بر روی کاهش انفیلتراسیون نوتروفیلی نسبت به گروه متوترکسات تاحدی اثر کاهنده از خود نشان داد (p=۰.۰۹۳). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق به طور خلاصه نشان داد که تیمار با کوئرستین برخی از عوارض متوترکسات را در بافت بیضه ازجمله تغییرات نامطلوب پتانسیل غشای میتوکندری و تا حدی انفیلتراسیون نوتروفیلی را کاهش می دهد.

Keywords:

کوئرستین , پتانسیل غشای میتوکندری , انفیلتراسیون نوتروفیلی , بیضه , متوترکسات