تاثیر ۸ هفته تمرین استقامتی بر سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و مالون دی آلدئید در موش های بزرگ آزمایشگاهی مبتلا به آرتریت روماتوئید

مقدمه و هدف: افزایش تولید رادیکال های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتوئید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتوئید می شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی از آرتریت روماتوئید در موش های بزرگ آزمایشگاهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۳۰ سر موش بزرگ آزمایشگاهی از نژاد ویستار با میانگین ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم به طور تصادفی در ۳ گروه کنترل سالم (C)، گروه کنترل آرتریت روماتوئیدی (RA+C) و گروه آرتریت روماتوئیدی همراه با تمرین استقامتی (RA+EX) قرار گرفتند (۱۰=n). گروه های تمرینی برنامه تمرین را به مدت ۸ هفته اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی، درسطح معناداری ۰۵/۰ بررسی شدند.نتایج: نتایج نشان داد، آرتریت روماتوئید به طور معنی دار سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد و تمرینات استقامتی از این پاسخ جلوگیری کرد (۰۵/۰>P). همچنین، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه RA+C به طور معنی دار در مقایسه با گروه RA+EX و C کاهش یافت (۰۵/۰>P). علاوه بر این، شدت علایم بالینی آرتریت روماتوئید در گروه RA+EX به طور معنی دار کمتر از گروه  RA+C بود (۰۵/۰>P).نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد که تمرین استقامتی ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و شاخص های استرس اکسیداتیو مربوط به آرتریت روماتوئید مفید باشد.

Keywords:

آرتریت روماتوئید , تمرین استقامتی , مالون دآلدئید , گلوتاتیون