آزاده فروغی - گروه علوم پایه و پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
سعید بهاری - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
عزیزالله ابراهیمی کهریزسنگی - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
پویا پورنقی - گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مقدمه و هدف: از آنجا که ژنهای stx۱ و stx۲ پلاسمیدی می باشند و قابل انتقال بین سویه ها و گونه های اشرشیا هستند، لذا اشرشیایی که واجد یک یا هر دوی این ژنها باشد، وروتوکسیژنیک خواهد بود. این تحقیق برای اولین بار در ایران و با هدف بررسی حضور ژنهای stx۱ و stx۲ در اشریشیا آلبرتی های شناسایی شده از بیماران مبتلا به اسهال و عفونتهای ادراری در شهر کرمانشاه انجام گرفت.مواد و روش ها: تعداد ۶۰ نمونه ادراری و۴۰  نمونه مدفوعی که در آزمایشگاه های بالینی اشریشیاکلی شناسایی شده بودند، مجددا از نظر ویژگی های فنوتیپی و بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس با استفاده از جفت پرایمرهای اختصاصی، ردیابی دو ژن lysP و mdh برای اشریشیا آلبرتی و ژن uidA برای اشریشیاکلی و متعاقبا ژنهایstx۱ و stx۲ به روش PCR انجام شد.نتایج: تست های فنوتیپی و بیوشیمیایی حاکی از مطابقت تمامی نمونه ها با ویژگی های اشریشیاکلی بود، اما یافته های به دست آمده از PCR نشان داد که ۶ مورد از آنها متعلق به گونه اشریشیا آلبرتی است (۶%). همچنین وجود ژن  stx۱را در یک نمونه از ۶ نمونه اشریشیا آلبرتی نشان داده شد (۶۶/۱۶%).نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که اشریشیا آلبرتی که به اشتباه در آزمایشگاه های بالینی به عنوان اشریشیاکلی تشخیص داده می شود می تواند واجد ژن های stx باشد که از نظر بالینی حائز اهمیت است. از این رو کاربرد روش های مولکولی می تواند به شناسایی هرچه بیشتر و دقیق تر آن کمک کند.

اشریشیا آلبرتی, stx۱, stx۲, عفونت ادراری, عفونت گوارشی