احسان علی اکبری بابوکانی - استادیار، دانشکده اهل البیت(ع)، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
محمد امینی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سهند صادقی بهمنی - دکتری فقه و حقوق اسلامی، مدرس دانشگاه، قاضی دادگستری اصفهان، اصفهان، ایران

با مشاهده کتاب شریف الفقیه شیخ صدوق، از فقهای متصل به عصر غیبت امام زمان (عج)، می توان اذعان داشت که ایشان در مباحث مربوط به انحلال نکاح نیز مانند سایر ابواب فقهی، نظرهای خلاف مشهور فقهای امامیه دارد که در پنج مورد به ترتیب عبارت اند از: ۱. عدم احتساب طلاق سنی (به معنی الاخص) در سه طلاقی که موجب حرمت زوجه می شود؛ ۲. اقرب الاجلین (وضع حمل یا سه ماه)، ملاک عده زن باردار؛ ۳. اختبار عنین بودن زوج با ادعای آن از سوی زوجه با سه طریق: نشاندن زوج در آب سرد، خوراندن ماهی تازه به زوج، نهادن عطر زعفران در رحم زوجه؛ ۴. ایجاد حرمت ابدی در صورت لعان زوجه نسبت به همسر ناشنوایش؛ ۵. انحصار موجب لعان در نفی ولد. با این حال، فتاوی مذکور از پشتوانه متقن روایی بهره می برد، ازاین رو می توان فارغ از اجماعات و شهرت های فقهی موجود، به داوری و گزینش میان نظریات فقهی ایشان دست زد و چه بسا عاملی برای تغییر مباحث باب دوم از کتاب هفتم (در انحلال عقد نکاح) قانون مدنی که اغلب در بیان احکام از نظر مشهور پیروی جسته است، باشد. روش تحقیق در این مقاله تحلیلی-انتقادی و گردآوری داده ها، کتابخانه ای و اسنادی است.

انحلال نکاح, خلاف مشهور, صدوق, الفقیه