ابوالفضل مشکینی - (دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
الهه شاکری منصور - (دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
سید علی علوی - (دانشیار جغرافیا و برنامه ریزیشهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)

بی خانمانی الگویی از سکونت است که از استانداردهای اساسی مسکن جامعه پیروی نمی کند. این نوع از سکونت تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله عوامل فردی و ساختاری شکل می گیرد که هدف از این پژوهش شناسایی عوامل ساختاری موثر در شکل گیری بی خانمانی در مجموعه شهری تهران می باشد. عوامل ساختاری با استفاده از رویکرد حق به شهر به سه عامل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تقسیم شده و میزان تاثیر هر یک از این عوامل نیز در شکل­گیری بی خانمانی مورد بررسی قرار می­گیرد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و با استفاده از شیوه های تحلیل کیفی و کمی و با بهره جستن از روش مطالعات اسنادی، مصاحبه و پرسشگری از ۲۰ استاد متخصص در رابطه با مسکن به شناسایی این عوامل پرداخته شده و سپس با استفاده از روش های SWARA Fuzzy و Fuzzy ARAS به وزن­دهی و در نهایت به اولویت­بندی هر یک از آن ها اقدام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که عوامل سیاسی با (۱)، اقتصادی با (۹۵۵۹/۰) و اجتماعی با (۸۷۱۸/۰) به­ترتیب مهمترین دلایل شکل گیری بی خانمانی بوده و همچنین در بین معیارهای تعیین شده، معیارهای سیاست های تخصیص زمین و مسکن، کالایی شدن زمین و شیوه تخصیص مسکن و سیاست های نوین شهری بالاترین تاثیر را در شکل گیری بی خانمانی در مجموعه شهری تهران داشته اند.

بیخانمانی, عوامل ساختاری, SWARA Fuzzy, Fuzzy ARAS, مجموعه شهری تهران