مجتبی انصاری شاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی معدن، گروه مهندسی معدن، دانشکده مهندسی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.
مجید نوریان بیدگلی - استادیار، گروه مهندسی معدن، دانشکده مهندسی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.

نشست زمین برابر با مقدار جابه‎جایی قائم زمین در یک بازه زمانی مشخص است. افت سطح ایستابی در چاههای برداشت آب، یکی از عوامل وقوع نشست است که میتواند باعث خسارات جبران ناپذیری به سازههای سطحی و زیرسطحی به‎ویژه در مناطق شهری شود. در این تحقیق میزان نشست ناشی از برداشت آب از چاه پمپاژ و تعیین عوامل موثر بر آن تخمین زده می‎شود. به این منظور با جمع آوری اطلاعات دو چاه برداشت آب واقع در محدوده شهر کاشان، تحلیل نشست براساس روش عددی المان محدود و به‎کمک نرمافزار PLAXIS۲D انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان میدهد که پمپاژ آب طی یک سال باعث افت سطح ایستابی و در نتیجه نشست زمین در حد چند سانتیمتر شده، ولی تحت شدت جریان ثابت برداشت آب از چاه، مقدار نشست در چاههای مورد مطالعه ناهمگن و متفاوت است. هم‎چنین افزایش شدت جریان برداشت آب از چاه تا ۷۰۰ مترمکعب در روز و افزایش عمق چاه برداشت تا ۵۰۰ متر باعث افزایش نشست شده، ولی بعد از آن مقدار نشست ثابت باقی می ماند. لذا میتوان نتیجه گرفت که شدت جریان و عمق برداشت آب از چاه، بر میزان نشست زمین موثر بوده و باید مدیریت شود.

نشست زمین, آب زیرزمینی, روش المان محدود, شهر کاشان, نرمافزار PLAXIS