جهانگیر عابدی کوپایی - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
امیر قدس مطهری - کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
نیلوفر نجفی - کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران

گیاهپالایی یکی از روشهای شوریزدایی نوین، اقتصادی و در عین‎حال دوستدار محیط‎زیست است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان جذب و حذف برخی از عوامل آلاینده و مغذی موجود در آبهای شور توسط گیاه وتیور گراس (Chrysopogon zizanioides L. Roberty) است. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایش کاملا تصادفی به شکل چند عاملی در سه سطح مختلف شوری زه آب (۱، ۱۰ و ۱۴ دسیزیمنس بر متر) و دو سطح تراکم کشت گیاه (۱۰ و ۲۰ بوته وتیور) با سه تکرار انجام شد. کشت گیاه وتیور در مخازن ۲۲۰ لیتری با سطح مقطع ۲۳/۰ مترمربع واقع در مزرعه آموزشی دانشگاه صنعتی اصفهان صورت‎گرفت. هم‎چنین، تغییرات پارامترهای هدایت الکتریکی، کاتیونهای کلسیم، منیزیم، سدیم به‎همراه عناصر مغذی نیتروژن، فسفر و پتاسیم با زمانماندهای ۳، ۷ و ۱۴ روز اندازهگیری شدند. نتایج به‎دست آمده حاکی از آن است که گیاه وتیور قادر است در مدت ۱۴ روز هدایت الکتریکی زهآب را در محدوده ۸۸/۱۵-۱۴ درصد و کاتیونهای سدیم، کلسیم، منیزیم، نیترات، فسفات و پتاسیم را به ترتیب در محدوده ۳۶/۱۴-۵۹/۵، ۶۷/۴۱-۹۴/۳۲، ۱۴/۵۷-۵۱/۲۹، ۰۳/۴۴-۳۱، ۵۴/۱۵-۵۱/۴۴ و ۳۲/۵۶-۳۷/۲۴ درصد در سطوح شوری مختلف کاهش دهد. تراکمهای ۱۰ و ۲۰ بوته گیاه وتیور به‎دلیل رشد زیاد گیاه با هم تفاوت معناداری از نظر جذب آلایندهها نشان ندادند.

شوریزدایی, وتیور گراس, کشت هیدروپونیک, مدیریت پایدار منابع آب