تاثیر بارکاری ذهنی بر عملکرد شغلی با نقش میانجی استرس شغلی

سابقه ­و­ هدف: توسعه ­ی فناوری، افزایش رقابت­های کاری همراه با افزایش تقاضای کارفرما برای بهره­وری بالاتر موجب افزایش استرس شغلی و بارکاری افراد شده و بر عملکرد شغلی آن­ها اثرگذار است. هدف پژوهشگران از انجام این مطالعه بررسی تاثیر بارکاری ذهنی بر عملکرد شغلی کارکنان اقماری یک نیروگاه تولید برق با نقش میانجی استرس شغلی است. مواد و روش ها: این مطالعه­­ی توصیفی تحلیلی بر روی ۹۷ نفر از کارکنان نیروگاه تولید برق در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت. جهت انجام مطالعه پرسشنامه ­ی «وضعیت شغلی» طراحی، روایی و پایایی آن سنجیده شد. این پرسشنامه­ شامل سه بخش بارکاری ذهنی (۸ سوال)، عملکرد شغلی (۷ سوال) و استرس شغلی (۹ سوال) است. پرسشنامه در بین دو گروه مورد (۴۷ نفر کارکنان تولید برق) و شاهد (۳۲ نفر کارکنان اداری) توزیع شد. در پایان با استفاده از روش معادلات ساختاری ارتباط بین متغیرهای بارکاری، عملکرد و استرس شغلی بررسی و برای تحلیل نتایج آماری از نرم­افزارهای SPSS ۲۲ و AMOS ۲۴ استفاده شد. یافته ­ها: بر اساس نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون رابطه­ی معناداری بین متغیرهای بارکاری استرس شغلی، استرس شغلی عملکرد شغلی و بارکاری عملکرد شغلی وجود دارد (p<۰/۰۵). با توجه به مدل معادلات ساختاری استرس شغلی نقش میانجی بین بارکاری و عملکرد شغلی دارد و درصد میانجی گری آن ۴۱۵/۰ است؛ بنابراین بارکاری بالا می تواند باعث استرس شغلی بالا و این استرس باعث کاهش عملکرد شغلی شود. نتیجه ­گیری: بر اساس یافته های این تحقیق بارکاری موجب افزایش استرس شغلی در بین کارکنان شده و این موضوع عملکرد شغلی آن ها را کاهش می دهد.

Keywords:

job stress , job performance , mental workload , offshore employees , استرس شغلی , عملکرد شغلی , بارکاری ذهنی , کارکنان اقماری