تحلیلی بر میزان احساس تعلق و اهمیت فضاهای سبز شهری در جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار (نمونه موردی منطقه ۱۱ تهران)

روند توسعه شهری در دهه های اخیر نیز چنان بوده است که منجر به ایجاد ناهماهنگی در چگونگی استفاده از زمین های شهری و به قولی عدم تعادل در پراکندگی تسهیلات و خدمات عمومی در سطح شهرها به خصوص در زمینه پارک های شهری شده است. موضوع«حس مکان» در رشته های مرتبط با امور شهری و برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار گرفته است. این وضعیت رویکرد نوینی پیش روی محققان و دست اندرکاران امور شهری قرار داده و بیشترین تاکید را متوجه میزان حس مکان در محلات شهری به ویژه در بافت های فرسوده می نماید. درک موضوع حاضر و شناخت علمی آن می تواند توسعه پایدار و همه جانبه شهر را هر چه بهتر و مطلوب تر تحقق بخشد و طرح های مختلف توسعه ای شهر از قبیل نوسازی و بهسازی را به سمت واقع بینانه تری هدایت کند.شناخت دقیق عملکرد فضاهای سبز به شهرساز امکان می دهد تا برنامه ریزی و طراحی آن را متناسب با نیازهای جامعه و همچنین استانداردها و معیارهای به دست آمده به انجام رساند. از دیگر سو، هنگامی که مقایسه ای میان استانداردهای شهرسازی در زمینه سطح کاربری فضاهای سبز در شهرهای مختلف کشور با وضعیت موجود سرانه فضای سبز صورت می گیرد، مشخص می گردد یکی از مشکلات اساسی شهرهای مختلف کشور مساله کمبود فضاهای سبز شهری است. بنابراین، بر نقش حساس و تعیین کننده طراحی و برنامه ریزی شهری در جهت حفظ ارتباط و محیط های شهری با فضای سبز و طبیعت تاکید می شود.هدف از پژوهش حاضر، که به روش توصیفی - تحلیلی و پیمایشی انجام یافته، بررسی و ارزیابی تاثیر فضای سبز بر رضایت مندی و احساس تعلق خاطر شهروندان منطقه ۱۱شهر تهران است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شهروندان ساکن منطقه ۱۱شهر تهران می باشد و حجم نمونه آماری نیز بر اساس فرمول کوکران، ۳۷۶ نفر انتخاب و بصورت تصادفی ساده توزیع گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد، میان فضای شهری و رضایت مندی شهروندان، بین میزان رضایت مندی و احساس تعلق خاطر شهروندان و همچنین میان فضای سبز شهری و احساس تعلق خاطر شهروندان منطقه ۱۱رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

Keywords:

فضای سبز , رضایت مندی , احساس تعلق خاطر , منطقه ۱۱ تهران