بررسی فرم قرارگیری ساختمان های مسکونی در اقلیم گرم و مرطوب (نمونه موردی شهر اهواز)

اقلیم های گرم و مرطوب مانند حاشیه جنوبی ایران و به خصوص شهر اهواز، به دلیل قرارگرفتن در طول و عرض جغرافیایی مناطق حاره، هوایی بسیار گرم دارد و به دلیل نزدیکی به دریا از رطوبت قابل توجهی برخوردار است و دارای یکی از بحرانی ترین اقلیم های جهان است. اقلیم و شرایط محیطی تاثیر روانی و فیزیکی اجتناب ناپذیری بر شرایط آسایش انسان دارند و منطقه گرم و مرطوب ایران دارای یکی از بحرانی ترین اقلیم های جهان و لذا لحاظ کردن مولفه های اقلیمی در طراحی خانه ها در این منطقه ضروری است. شناخت دقیق شرایط اقلیمی و تعیین پتانسیل ها و امکانات محیطی محل قرارگیری ساختمان، برای دستیابی به یک معماری هم ساز با اقلیم وپایدار به ویژه از منظر انرژی ضروری می باشد.در خانه های معاصر، به ویژگی های اقلیم و بستر محیطی توجهی نمی شود.افزایش نرخ شهرنشینی و استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی در دهه های اخیر،باعث شده که طراحان ، موضوع طراحی بر اساس اقلیم در راستای کنترل و بهینه سازی مصرف انرژی را در ساخت وسازها بیش تر از گذشته مورد توجه قرار دهند. با توجه به ویژگی های خاص اقلیمی نوار سواحل جنوبی کشور ایران، جهت گیری ساختمان ها در این مناطق لازم است بر مبنای استفاده بهینه از تابش خورشیدی و جریان باد تعیین شود، همچنین توجه به مولفه های اقلیمی و به خصوص فرم قرار گیری ساختمان در فرآیند طراحی و ساخت خانه ها دراین مناطق، می تواند به بالا بردن سطح آسایش حرارتی ساختمان کمک کند. شکل بناها در این مناطق به شدت از شرایط اقلیمی تبعیت می کند به طوری که جهت گیری کلی بافت بنا در جنوب ایران با توجه به وزش باد مناسب، (جنوب، شمال غرب، جنوب غرب) می باشد. توجه به اقلیم و مولفه های طراحی وابسته به آن دیدگاهی اصلی در طراحی خانه های بومی در مناطق گرم و مرطوب ایران بوده و است، بنابراین رعایت الگوهای طراحی خانه های بومی در طراحی مسکن معاصر هر شهر، می تواند سبب بهبود سطح آسایش گردد.

Keywords:

بناهای مسکونی , اقلیم گرم و مرطوب , فرم قرار گیری ساختمان , اهواز