جایگاه تدریس دروس دینی در بهبود رفتار دانش آموزان

این مقاله به بررسی اهمیت و نقش تدریس دروس دینی در بهبود رفتار دانش آموزان و پیشگیری از رفتارهای مخرب می پردازد. روش مطالعه در پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای و مروری بوده است و از تحقیقات و مقالات معتبر در این زمینه استفاده شده است. دین به طور ایده آل چندین کارکرد را انجام می دهد. به زندگی معنا و هدف می بخشد، وحدت و ثبات اجتماعی را تقویت می کند، به عنوان عامل کنترل اجتماعی عمل می کند، بهزیستی روانی و جسمی را ارتقا می دهد و دانش آموزان را تشویق کند تا برای تغییر اجتماعی مثبت تلاش کنند. اعتقادات و اعمال مذهبی به طور قابل توجهی به توسعه اخلاق شخصی و قضاوت صحیح کمک می کند که بر تصمیماتی که زندگی فرد را شکل می دهد تاثیر می گذارد. تربیت دینی از طریق درونی سازی اخلاق دینی، شکل گیری شعور اخلاقی را تقویت می کند. این به رشد شخصی دانش آموزان کمک می کند و از درک مسائل معنوی، اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی که در زندگی با آن ها مواجه می شوند، پشتیبانی می کند. دین حسی از ساختار ایجاد می کند و به گروهی از دانش آموزان زمینه ای می دهد تا با باورهای مشابه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این جنبه ها می توانند تاثیر مثبت زیادی بر سلامت روان داشته باشند. تحقیقات نشان می دهد که دین داری میزان تمایل به خودکشی، رفتارهای مخرب و مصرف مواد مخدر را کاهش می دهد. از سوی دیگر، آموزش لازمه معرفی و تبیین دین است. برای اینکه بتوان پیام دینی را ارسال، دریافت و تفسیر کرد، نیاز به آموزش وجود دارد. بنابراین مدارس و معلمان جایگاه ویژه-ای در آگاهی دینی دانش آموزان دارند.

Keywords:

تدریس دینی , آموزش دینی , تدریس دینی و رفتار دانش آموزان