عباس رضایی هفتادر - ۱- کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان
محمدرضا جعفری سیریزی - ۲- کارشناسی آموزش ابتدایی مرکز آموزش عالی خواجه نصیر کرمان
مینا جعفری - ۳- کارشناسی زبان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
حکیمه عباس زاده - ۴- کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند

رویکردهای مبتنی بر مسئله برای یادگیری، سابقه طولانی در حمایت از آموزش مبتنی بر تجربه دارند. تحقیقات و تئوری روان شناختی نشان می دهد که با واداشتن دانش آموزان به یادگیری از طریق تجربه حل مسائل، می توانند هم راهبردهای محتوا و هم تفکر را بیاموزند. یادگیری مبتنی بر مسئله (یادگیری مبتنی بر مسئله) یک روش آموزشی است که در آن دانش آموزان از طریق حل مسئله تسهیل شده یاد می گیرند. در یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری دانش آموز بر روی یک مسئله پیچیده متمرکز می شود که یک پاسخ صحیح واحد ندارد. دانش آموزان در گروه های مشارکتی کار می کنند تا آنچه را که برای حل یک مسئله باید یاد بگیرند، شناسایی کنند. آنها درگیر یادگیری خودراهبر می شوند و سپس دانش جدید خود را برای مسئله به کار می برند و در مورد آنچه آموخته اند و اثربخشی استراتژی های به کار رفته فکر می کنند. معلم به جای ارائه دانش، برای تسهیل فرآیند یادگیری عمل می کند. اهداف یادگیری مبتنی بر مسئله شامل کمک به دانش آموزان در توسعه ۱) دانش انعطاف پذیر، ۲) مهارت های حل مسئله موثر، ۳) مهارت های یادگیری خودراهبر ، ۴) مهارت های همکاری موثر، و ۵) انگیزه درونی. درک چگونگی دستیابی به این اهداف با یادگیرندگان کم مهارت، بخش مهمی از دستور کار تحقیقاتی یادگیری مبتنی بر مسئله است. شواهد نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر مسئله یک رویکرد آموزشی است که پتانسیل کمک به دانش آموزان را در توسعه درک انعطاف پذیر و مهارت های یادگیری مادام العمر ارائه می دهد.

یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری سازنده گرا، یادگیری، حل مسئله، یادگیری خودراهبر.