اسماعیل صدری دمیرچی - گروه علوم تربیتی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
نسیم محمدی - دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

سابقه و اهداف: اگرچه آمار دقیقی از میزان جمعیت زنان معتاد در کشور ما وجود ندارد؛ براساس برخی پژوهش ها، ۶/۹ درصد معتادان کشور را زنان تشکیل می دهند. وزارت بهداشت نیز در آمار خود از وجود یک زن معتاد به ازای هر هشت مرد معتاد، گزارش می دهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی میزان سازگاری اجتماعی، خودنظم دهی و باورهای دینی زنان معتاد و عادی شهر ارومیه است.مواد و روش ها: طرح این پژوهش، توصیفی از نوع علی - مقایسه یی است. جامعه ی آماری پژوهش شامل همه ی زنان معتاد مراجعه کننده به مرکزهای ترک اعتیاد و همه ی زنان عادی شهر ارومیه در سال ۹۴ - ۹۵ است که از بین آنان ۲۰۰ نفر (۱۰۰ زن معتاد و ۱۰۰ زن عادی)، بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های سازگاری اجتماعی، خود نظم دهی و باورهای دینی استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری (۲۰- SPSS) و روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیری) تحلیل شده است. این پژوهش تمام موارد اخلاقی مرتبط را رعایت کرده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد بین میزان سازگاری اجتماعی، خودنظم دهی و باورهای دینی این دو گروه، تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P)؛ بدین صورت که سازگاری اجتماعی، خودنظم دهی و باورهای دینی زنان عادی، بیشتر از زنان معتاد است.نتیجه گیری: بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که به کارگیری تدابیری ویژه، برای افزایش میزان سازگاری اجتماعی، خودنظم-دهی و باورهای دینی زنان معتاد، برای ترک اعتیاد و جلوگیری از بازگشت آنان، امری ضروری به نظر می رسد.

اعتیاد، باورهای دینی، خودنظم دهی، زنان، سازگاری اجتماعی