گزارش دهی مردمی؛ چهارچوبی تدوینی برای مقابله با فساد

گزارش دهندگی فساد را می توان به مفهوم افشای اطلاعات مربوط به سوء مدیریت و یا سوء استفاده از قدرت برای انجام رفتار یا فعلی غیرقانونی تلقی نمود. به نظر می رسد قواعد ما در مورد گزارش دهندگی تنها معطوف به شهادت و مطلع بوده و در همین چهارچوب به حمایت از فرد گزارش دهنده فساد پرداخته باشد. فرضیه پژوهش حاضر این بوده است که مشارکت مردم در گزارش دهندگی فساد یکی از عوامل موثر در پیشگیری از فساد می باشد که از طریق تعیین نظام پاداش، جبران خسارت وارده به فرد گزارش دهنده در صورت ایراد خسارت از سوی متخلفین، حفظ هویت و محرمانگی، منع اخراج از کار و حمایت شغلی، گزارش عملکرد شفاف تخلف به مردم، استفاده از وسایل الکترونیکی پیشرفته جهت دریافت شکایت و گزارش های مردمی از تخلفات می تواند اجرایی و عملی گردد. مقابله با فساد با توجه به سیاست های راهبردی تدوینی رهبری می تواند زمینه مشارکت همگانی بیشتر مردم در امور سیاسی و مردم سالاری را نیز تقویت نماید. روش تحقیق در این مقاله، کیفی از نوع تفسیری است و داده های پژوهش به شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری گردآوری می شوند.

Keywords:

فساد , گزارش دهی , افکار عمومی , سیاست راهبردی