فاطمه حسین ابادی - دانشجو دکتری حقوق خصوصی ،گروه حقوق، واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
محمد غلامعلی زاده - عضوهیئت علمی واستادیار گروه حقوق ،دانشگاه پیام نور
علی اکبر اسمعیلی - عضو هیئت علمی واستادیارگروه حقوق، واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

شبیه سازی انسان، از مقوله های نو و جدید و یکی از موضوعات چالش برانگیز است که هنوز در آغاز راه شگرف و بی مانند خود است. پس از بررسی فرضیات در این تحقیق، به عنوان نتیجه می توان گفت که، به نظر می رسد مفسده ی واقعی برای پدیده ی شبیه سازی متصور نباشد.این پژوهش به تببین چالش های اخلاقی حکم فقهی و حقوقی شبیه سازی انسانی پرداخته است. مساله ی اصلی این بوده که با پیشرفت علوم زیستی اگر انسانی شبیه سازی شود، درخصوص هویت، حقوق و تکالیف انسان شبیه سازی شده چه پیامد های اخلاقی وجود دارد؟ همچنین ضروری است تا بایدها و نبایدهای اخلاقی در این ارتباط، بر مبنای موازین عرف و شرع، به دقت تبیین گردد .روش تحقیق در این مقاله تفسیری- کیفی است. نظر مولف این بوده است که دلایل عقلی مخالفان در ممنوعیت اخلاقی شبیه سازی مخدوش بوده و نادرستی ذاتی آن را اثبات نمی کند. بنابراین با توجه فواید زیاد این فناوری در صورت موفقیت و رفع عیوب آن، انجام تحقیقات علمی در این زمینه جایز است و به لحاظ اخلاقی، فاقد اشکال است. ضرورت و دلیل پرداختن به این موضوع این می تواند باشد که در جهان امروزی شبیه سازی انسان خواسته یا ناخواسته رو به پیشرفت بوده و نظام های دینی و حقوقی خواه ناخواه باید خود را برای پذیرش کودکان شبیه سازی شده آماده سازند، لذا می طلبد تا با تبیین  موضوع از منظر اخلاقی وحقوقی ابعاد مختلف انسان شبیه سازی شده و آثارآن  را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

پیامد های اخلاقی, حکم فقهی, دلایل عقلی مخالفان, شبیه سازی انسان