حمیدرضا علومی یزدی - دانشیار گروه حقوق خصوصی و اقتصادی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران(نویسنده مسئول)
عهدیه عالی پور هریسی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایران.

از لحاظ حجم، پیچیدگی و طرفین اختلاف، دعاوی سرمایه­گذاری خارجی در زمره پیچیده ترین اختلافات بین المللی قرار می گیرند. یکی از روش های حل این اختلافات، میانجیگری است، که تاکنون با اقبال زیادی مواجه نشده است. در عوض داوری به عنوان راه اصلی حل این اختلافات در نظر گرفته شده است که با انتقادات زیادی از جمله هزینه بالا و طولانی بودن رسیدگی مواجه است. در این مقاله با روش تفسیری-کیفی پس از طرح خصوصیات دعاوی سرمایه­گذاری خارجی، به تحلیل استفاده از میانجیگری دراین دعاوی پرداخته شده و در پرتو این تحلیل، جایگاه میانجیگری در کنوانسیون ایکسید و منشور انرژی که از جهات مختلف رویکردی مشابه اما  تفاوت هایی اساسی از جمله در مفهوم میانجیگری و سازش و فرایند آیینی آن دارند، مورد ارزیابی قرارگرفته است. از نظر نویسندگان این مقاله، میانجیگری با توجه به ویژگی های خاص دعاوی سرمایه گذاری می تواند به عنوان روش کارآمد حل و فصل این دعاوی معرفی گردد

میانجیگری, سرمایه گذاری خارجی, کنوانسیون ایکسید, معاهده منشور انرژی, محرمانگی