اثربخشی توانمندسازی شناختی بر کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی و عاطفی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی آموزش توانمندسازی شناختی بر کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی و عاطفی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری بود.روش کار: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه دانش آموزان مقطع ابتدائی شهر تبریز در سالتحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود که از بین آنها ۳۰ نفر نمونه در دو گروه همگن از دانش آموزان پسر پایه دوم که دارای اختلالات یادگیری بودند، به روش نمونه گیری در دسترس جایگزین شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو ویلکات و همکاران (CLDQ)، پرسشنامه عصب شناختی کولیج، آزمون استروپ کلاسیک رایانه ای و آزمون استروپ هیجانی بود. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش توانمندسازی شناختی دریافت و در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس آموزش توانمندسازی شناختی بر بهبود کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی در همه مراحل آزمون استروپ کلاسیک و بر بهبود مهارگری عاطفی در مراحل زمان واکنش ناهمخوان خنثی، زمان واکنش ناهمخوان هیجانی و تداخل هیجانی آزمون استروپ هیجانی اثر مثبت دارد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: متخصصان اختلال یادگیری می توانند از این این روش برای بهبود کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی و عاطفی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری استفاده کنند.

Keywords:

توانمندسازی شناختی , کارکردهای اجرایی , مهارگری شناختی و عاطفی , اختلالات یادگیری