تاثیر آموزش درمانگاهی مجازی در قرن ۲۱ : یک مقاله مروری

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 128

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

VCMMU01_065

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1401

Abstract:

هدف: این مطالعه مقالات آموزش پزشکی چاپ شده در قرن ۲۱ را به منظور تعیین مولفه های آموزش درمانگاهی مجازی برایدانشجویان پزشکی عمومی و رزیدنت ها مورد بررسی قرار می دهد. روش: مروری بر مقالات چاپ شده بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ در دیتابیس های Google Scholar و Eric ،Scopus ،Pubmed انجام شد. کلمات کلیدی این جستجو عبارت بودند از Education, Medical و Outpatient Clinics /Ambulatory Care Internship and Residency تاکید این مطالعه بر روی توصیف آموزش درمانگاهی مجازی بود نتایج: از ۵۱۰۰ در پایش اولیه ۱۶۸ مقاله و پایش بر اساس متن کامل ۲۰ مقاله وارد مطالعه شد. نهایتا اطلاعات ۱۱ مقاله استخراج شد.نتایج در ۴ حیطه: روش ها و ابزارهای مورد استفاده در آموزش مجازی، مزایای آموزش مجازی (شامل تاثیر در دانش و مهارت مرتبط بامراقبت از راه دور، دانش و مهارت پزشکی، مزایای درمانی)، چالش ها و محدودیت های آموزش مجازی و مقایسه با روش های سنتیآموزش درمانگاهی خلاصه شد. عمده ترین روش مورد استفاده ویزیت از راه دور از طریق ویدئو و تماس تلفنی خصوصا برای رزیدنت هابود. سایر روش ها درمانگاه مجازی با بیمار شبیه سازی شده، کیس های مجازی و همچنین ماژول های آموزشی آنلاین بود. مهم ترینمزایا عبارت بودند از: کسب دانش و تجربه در زمینه مدیریت بیمار در مراقبت های از راه دور، دسترسی به منابع آموزشی حتی هنگامویزیت بیمار، امکان آموزش در هر زمان و مکان. عمده ترین چالش ها نداشتن سواد تکنولوژیکی و عدم دسترسی به اینترنت در برخیبیماران، وقت گیر بودن ورود اطلاعات بیماران برای دانشجویان، مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری بود. در مقایسه با آموزش حضوری،مزایایی مانند تعامل بیشتر دانشجویان پزشکی عمومی با هم و با استاد بالینی، یکسان بودن سطح مراقبت در بیماران با ویزیت هایحضوری، کاهش فشار و دردسر های ویزیت نسبت به ویزیت های حضوری برای بیماران و ارائه دهندگان خدمت مطرح و مشکلاتیمثل عدم امکان پیش ویزیت بیمار و استقلال کمتر دانشجوی پزشکی عمومی در شرح حال گیری بیمار، کاهش سطح تجارب بالینیرزیدنت ها و تعامل با استاد وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به اضطرار استفاده از آموزش درمانگاهی مجازی در دوران کرونا، پیش بینی می شود در دوران پساکرونا نیز شاهدتمایل به بکارگیری این روش توسط دینفعان آموزش درمانگاهی باشیم. مسلما استناد به نتایج مقالات اصیل و مروری مشابه با مطالعهحاضر می تواند تداوم استفاده با کیفیت از این روش را در دوران پیش رو ممکن سازد.

Authors

مرضیه برزگر

دانشجوی دکترای تخصصی، آموزش پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

الهام بوشهری

دکترای تخصصی، آموزش پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندر عباس، ایران

میترا امینی

دکترای تخصصی، پزشکی اجتماعی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

پریناز تبری

کارشناسی ارشد، انفورماتیک پزشکی، دفتر توسعه آموزش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.