بررسی تاثیر دورکاری کارمندان بر انزوای حرفه ای، تعهد سازمانی، اشتغال و تعامل کاری (مورد مطالعه: سازمان شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دورکاری کارمندان بر انزوای حرفه ای، تعهد سازمانی، اشتغال و تعامل کاری با توجه بهنقش تعدیلگر تبادل رهبر عضو (مورد مطالعه: سازمان شهرداری منطقه ۱۷ تهران) انجام شد. روش تحقیق در این پژوهشتوصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه پرسنل شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران و با اولویتتمرکز بر روی پرسنل بخش معاونت اجتماعی و فرهنگی منطقه ۱۷ است. بر اساس آمار به دست آمده کلیه کارکنان شاغلدر این بخش ۵۰ نفر است. بنابراین با توجه به محدود بودن حجم جامعه آماری از سرشماری استفاده شد. در این پژوهش،جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری و بررسی سوالات تحقیق و متناسب با نوع متغیرهای پژوهش از آمار توصیفی در قالبجدول و نمودار ستونی برای بررسی ویژگی های جمعیتشناختی استفاده شده است و در بخش آمار استنباطی از آزمون هایهمبستگی جهت بررسی رابطه بین متغیرها، با کمک نرم افزار SPSS مورد استفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان دادکه بین دورکاری کارمندان سازمان شهرداری با انزوای حرفه ای، تعهد سازمانی و اشتغال رابطه معناداری وجود ندارد. اما بیندورکاری کارمندان و تعامل کاری بین رهبر و عضو رابطه مثبت معناداری مشاهده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اگر درزمان دورکاری شرایط و امکانات لازم در اختیار مدیران و کارکنان سازمان قرار گیرد، میتوان بدون هیچ مشکلی تمامیاهداف سازمان را دنبال کرد.

Keywords:

دورکاری , انزوای حرفه ای , تعهد سازمانی , اشتغال , تعامل کاری , تبادل رهبر عضو , سازمان شهرداری