بررسی کارکرد دین در معنا داری زندگی با تاکید بر رستاخیز باوری

تدبر در معمای آفرینش و مرگ و پی نبردن به اسرار هستی آدمی را به سوی پوچی و بدبینی می کشاند، اما اعتقاد به یک سیستم دینی و فلسفی که پاسخگوی معمای آفرینش و مرگ باشد، انسان را از پوچ گرایی و بدبینی نجات می دهد. رستاخیز و زندگی پس از مرگ، مهم ترین رخداد حیات بشری است که از منظر وحیانی می توان آن را مورد واکاوی دقیق قرار داد. رستاخیز از جمله رسالت های مهم انبیا الهی است که ریشه در فطرت انسان داشته و ارتباط تنگاتنگی با معناداری زندگی به عنوان یکی از موضوعات مهم حیات آدمی دارد. عدم پاسخگویی به این سوال زندگی بشر را به سمت بی هدفی سوق می دهد؛ چراکه اعتقاد به رستاخیز در هر سطحی که باشد به زندگی معنا می دهد و انسان را از دام پوچی و اثرات آن از قبیل اضطراب، افسردگی، خودکشی و... دور می کند. از طرف دیگر به حیات جاویدان دست می یابد که آرزوی هر انسانی است. مقاله حاضر در جهت پاسخگویی به دو پرسش بنیادی است؛ اولا:۰ چگونه باورهای دینی همچون آخرت باوری موجب آرامش روان افراد و معنا دارشدن زندگی می شود. ثانیا:۰ چگونه رستاخیز باوری سبب تحکیم بنیاد خانواده می شود؟ در این رابطه ما به بررسی کارکردهای دین در معنا داری زندگی که هماناارزش و هدف زندگی است، با تاکید بر رستاخیز باوری می پردازیم. دین اسلام در بین تمامی ادیان برای ایجاد این نوع معنا در زندگی بی همتا است و رستاخیز به عنوان یکی از ارکان این دین الهی برای این پرسش، پاسخ های بی نظیر دارد. هدف، روشن شدن نتایج رستاخیز باوری یا یقین به جهان پس از مرگ و بررسی نقاط اتصال آن با معنا در زندگی است. داده ها به روش کتابخانه ای گرداوری شده و به روش توصیفی-تحلیلی مورد پژوهش قرار گرفته اند. نگارنده در این پژوهش به این نتیجه رسیده است که برای هدف داری زندگی، اعتقاد به زندگی پس از مرگ شرط لازم است؛ چرا که اعتقاد به رساخیز، معنا بخش زندگیست و زندگی را هدفمند می سازد.

Keywords:

معناداری زندگی , رستاخیز باوری , مرگ , دین , رستاخیز