بررسی اثر سیستم های دوپامینرژیک بر اخذ آب در رت های نر نژاد ویستار حساس شده به مورفین

دراین پژوهش اثر سیستم های دوپامینرژیک براخذ آب در موش های صحرایی نر نژاد ویستار سالم و حساس شده به مورفین بررسی شده است. برای تیمار درون بطنی در حیوان سالم یک کانول راهنما در بطن جانبی سمت راست موش های صحرایی بالغ با محدوده وزنی ۲۰۰ -۲۵۰ گرم قرار گرفت. بعد از دوره نقاهت حیوانات به مدت ۲۴ ساعت از آب محروم شدند ، سپس داروها تزریق شده و میزان نوشیدن آب به مدت ۱ساعت در این حیوانات مورد بررسی قرار گرفت. در مورد حیوان حساس شده به مورفین ، پس از دوره نقاهت ، حیوان در ابتدا به مورفین حساس شده و بعد از ۲۴ ساعت محرومیت از آب ، داروها تزریق و میزان اخذ آب به مدت یک ساعت در این حیوانات مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که تزریق درون بطنی بروموکریپتین((µ۱۰g/rat آگونیست گیرنده D۲ و تزریق زیر جلدی مورفین (۵mg/kg) بطور معنی داری توانستند میزان اخذ آب را در رت های محروم از آب افزایش دهد در حالیکه تزریق درون بطنی کلرپرومازین (µ ۴۰g/rat) آنتاگونیست گیرنده D۲ میزان اخذ آب را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دادند.

Keywords:

میزان اخذ آب , بروموکریپتین , کلرپرومازین , مورفین