خلاقیت ادبی در هشت کتاب سهراب سپهری

خلاقیت ادبی بازتاب توان بالقوه آفرینش­گرانه شاعر در خلق مفاهیم نو می ­باشد. بر همین اساس هدف از این پژوهش، نشان­دادن روند خلاقیت ادبی با بهره­گیری از ترفندها و شگردهای زبانی و مفهوم سازی­ های نوین در اشعار سهراب سپهری با تکیه بر هشت کتاب می ­باشد. داده­ های مورد نظر، با بهره­ گیری از منابع دست اول و دوم در محیط کتابخانه­ گردآوری گردیده است. سپس با تکیه بر اهداف و ابعاد مورد نظر جستار حاضر، داده­ های مورد نظر به روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر آن است که بخش عمده­ای از خلاقیت ادبی در معناسازی و تصویرآفرینی با الهام از نگاه تازه و ذن بودیسم بوده است.از سویی دیگر شاعر در روند شگردهای­ های زبانی و خلاقیت ­های معنایی حاصل از آن به تجربیات زندگی شخصی خود که با دو مورد فوق ­الذکر همگرایی داشته روند رو به رشد آفرینش ادبی را دنبال کرده است. نگارنده در تلاش است که با کنکاش در هشت کتاب سپهری و مطالعه منابع موجود در این زمینه، فرآیند روند خلاقیت ادبی را نشان دهد و بگوید که چگونه شاعر به سبک منحصر به فرد خویش رسیده است و با درک عمیق فلسفه نگاه تازه و ذن بودیسم و تاثیر آن بر ذهن و زبانش موجد پدید آمدن اثری شاخص شده است.

Keywords:

سهراب سپهری , خلاقیت ادبی , هشت کتاب , شگردهای زبانی , نگاه تازه