اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس و افزایش تاب آوری در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم شهر کرمانشاه

هدف این پژوهش اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراکشده و تاب آوری در مادران کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شهر کرمانشاه بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجراء نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهر کرمانشاه بود. از میان افراد جامعه با روش تصادفی دردسترس، تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش تحت مداخله درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار داده شدند و گروه کنترل هیچ مداخله ایدریافت نکرد. داده های پژوهش با دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شدند. برای جمع آوری داده ها در بخش میدانی از پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و استرس ادراک شده ( PSS ) استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از تحلیل فرضیه های پژوهش نشان دادند: درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده در مادران کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شهر کرمانشاه تاثیر دارد. همچنین نتایج نشان داد، درمان کاهش استرسمبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری در مادران کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم شهر کرمانشاه تاثیر دارد.

Keywords:

درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی , استرس ادراک شده , تاب آوری , اختلال اتیسم.