اثربخشی طرحواره درمانی بر احساس تنهایی و ناگویی هیجانی زوجین دارای تعارض

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر احساس تنهایی و ناگویی هیجانی زوجین دارای تعارضبود. پژوهش حاضراز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان ساری با علت تعارض در شش ماه دوم سال ۱۴۰۰ بود که تعدادحجم نمونه ۳۰ زوج با تقسیم بندی ۱۵ زوج برای هر کدام از گروه های آزمایش و گروه کنترل) که این تعداد نفرات، بنا بر رعایت ملاک های ورود، با این پژوهش همکاری کردند انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق دو پرسشنامهاستاندارد احساس تنهایی راسل، پیلوا وکورتونا (۱۹۸۰) ، هیجانی تورنتو (FTAS-۲۰) (۱۹۸۶)) و پروتکل طرحواره درمانی بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS ۲۲ انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار متغیرهای تحقیق و نشان دادن فراوانی و نمودارهای مربوط به آن استفاده شد و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه های تحقیق استفاده گردید. آزمون انجام شد در این تحقیق، شامل آزمون کالموگروف- اسمیرنوف به منظور نرمال بودن متغیرها، آزمون همبستگی پیرسون به منظور ارتباط بین متغیرها و رگرسیون چند متغیره به منظور تعیین سهم هر یک از متغیرهای مستقل در پیش بینی متغیر وابسته بود. نتایج نشان داد که متغیرهای سلامت معنوی، ویژگی های شخصیت و حمایت اجتماعی ادراک شده قادر به پیش بینی ادراک بیماری بیماران مبتلا به سرطان می باشند.با توجه به مقدار Beta ویژگی های شخصیت سهم بیشتری در پیش بینی ادراک بیماران سرطانیدارد.

Keywords:

ادراک بیماری , سلامت معنوی , ویژگیهای شخصیت , حمایت اجتماعی ادراک شده