بررسی رابطه بین تشویق و تنبیه با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی منطقه چاروسا در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین مسائل دانش آموزان دوره ابتدایی، نقش تنبیه و تشویق در پیشرفت تحصیلی آنها است که با نگرشها و سبک های مدیریتی معلمان، رابطه مستقیم دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تشویق و تنبیه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی منطقه چاروسا در سال تحصیلی ۴۰۰-۴۰۱ میباشد.روش بررسی: در پژوهش حاضر جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی در مدارس منطقه چاروسا و نمونه موردنظر عبارت است از ۱۲۰ نفر از دانش آموزان مدارس ابتدایی این منطقه که به صورت تصادفی از بین جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه ی محقق ساختهای است که دارای ۲۰ سوال ۵ گزینه ای می باشد که توسط دانش آموزان تکمیل گردید.جهت سنجش اعتبار پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید.یافته ها: طبق نتایج حاصل ضریب همبستگی پیرسون حاصل شده از تحلیل داده ها به مقدار ۰/۲۱۳ در سطح P=۰/۰۵ رابطه معنادار آماری را بین به کارگیری تشویق و تنبیه با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی منطقه چاروسا نشان نمیدهد.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تشویق و تنبیه بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد.

Keywords:

تشویق و تنبیه , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان