مجتبی محرم نژاد - کارشناسی ارشد، نانوشیمی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
مهرناز شاهی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد تجزیه، دانشگاه سمنان

با گسترش روزافزون صنایع الکترونیکی و نیز تولید خودروهای هیبریدی و الکتریکی، مصرف باتری های قابل شارژ به شدت افزایش پیدا کرده است.. این باتری ها پس از دوره کاری معینی، دورریز می شوند. با توجه به وجود فلزهایی ارزشمند در این باتری ها، بازیابی باتری های مستعمل نه تنها به لحاظ زیست محیطی ضروری است بلکه از جنبه اقتصادی نیز می تواند مفید باشد. دراین پژوهش از روش های هیدرومتالورژیکی برای بازیابی کبالت، به همراه سایر فلزات مانند نیکل و منگنز از باتری های قابل شارژ مستعمل استفاده شده است. مطابق با نتایج به دست آمده، بیش از ۹۰ درصد کبالت و سایر فلزات را با استفاده از اسیدسولفوریک دو مولار حل شدند. سپس کبالت، به صورت رسوب مشترک داده شد. مقدار هر یک از آن ها در رسوب به دست آمده، متاثر از غلظت بود به طوری که در غلظت های بازی می توان بیش از ۹۰ درصد آن ها را به صورت مشترک در فاز رسوب وارد شده بودند. علاوه بر این، با استفاده از محلول هیدروکسید سدیم، می توان ناخالصی هایی نظیر آلومینیوم، آهن و مس را به میزان ۹۰ درصد حذف نمود.

منگنز، کبالت، نیکل، باتری یون لیتیوم، رسوب نشانی