سنجش و رتبه بندی میزان زیست پذیری محلات شهری(نمونه موردی محلات منطقه ۶ شهر تهران)

امروزه شهرها با مشکلات بسیاری در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطیمواجهند و در عین حال افزایش جمعیت به همراه رشد روزافزون شهرنشینی پیامدهای زیان باری برایشهرها به ارمغان داشته است. در این میان مشکلاتی همچون انواع آلودگی، مسائل ترافیک و حمل و نقلو انواع مشکلات زیست محیطی و ....، کیفیت زندگی و به تبع آن زیست پذیری در شهرها را به شدتکاهش داده است. هدف پژوهش حاضر سنجش میزان زیست پذیری در محلات منطقه ۶ شهر تهران میباشد. بدین منظور ابتدا شاخص های موثر در سنجش زیست پذیری از منابع مختلف جمع آوری گردید.سپس داده ها و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی و ابزار پرسشنامه از ۱۸ محله جمع آوری گردید.در مرحله بعد، میزان اهمیت و تاثیر هر شاخص در زیست پذیری بر اساس روش آنتروپی شانون مشخصشد و محلات مورد مطالعه براساس میزان زیست پذیری با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیارهویکور رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد شاخص های آموزش با وزن ۰.۱۲۵ ، بهداشت با وزن ۰.۱۱۷ و حمل و نقل با وزن ۰.۱۰۵ بیشترین اهمیت و تاثیر را در زیست پذیری منطقه ۶ داشتندو شاخص های کیفیت بصری، مسکن و آلودگی به ترتیب با اوزان ۰.۰۶۴،۰.۰۶۵ و ۰.۰۶۴ کمتریناهمیت و تاثیر را در زیست پذیری منطقه ۶ داشتند. همچنین بر اساس نتایج حاصل از آنتروپی شانون،محلات آرژانتین و امیرآباد با شاخص ویکور ۰.۰۰ و ۰.۳۴ به ترتیب از زیست پذیری بالاتری برخوردارمی باشند و محلات ایرانشهر، نصرت و عباس آباد با شاخص ویکور ۰.۹۵ ، ۰.۹۱ و ۰۸۹ به ترتیب از پایینترین سطح زیست پذیری در سطح منطقه برخوردارند.

Keywords:

سنجش , رتبه بندی , زیست پذیری , محلات , منطقه ۶