نوآوری بومی عاملی جهت اجرای حکمرانی محلی آب

حکمرانی محلی آب یکی از رویکردهای مهم در مدیریت منابع آب است؛ که پیشینیان ما از گذشته هایدور با تفکر و ابداع، مشکل کم آبی را با کمک سازه های بومی حل کرده اند؛ بنابراین میتوان در مناطقمختلف کشور سازه هایی جهت کنترل و هدایت سیلاب به اراضی را مشاهده نمود. لذا این تحقیق در سال۱۳۹۶ با هدف معرفی سازه بومی علگه نر و ماده به عنوان نوعی نوآوری بومی در روستای باورد از توابعشهرستان بندرلنگه استان هرمزگان انجام گرفت. این پژوهش از نوع پژوهش های میدانی است؛ که بامصاحبه های هدفمند با بهره برداران منابع آب مطلع به سازه بومی در این روستا، اطلاعات جمع آوری وتحلیل شده اند. بهره برداران بومی روستای باورد به واسطه این سازه تقسیم و انتقال سیلاب به اراضی رامدیریت می کنند که این عمل در راستای مدیریت و حکمرانی محلی منابع آب می باشد. یافته های تحقیقنشان می دهد؛ بهره برداران بومی منابع آب با توجه به شناختی که از محیط منطقه خود دارند؛ بهترینمدیران جهت اجرای حکمرانی محلی منابع آب هستند و از طرفی سازه بومی علگه نر و ماده عامل مهمیدر اجرای این حکمرانی است. لذا میتوان بیان نمود حفظ و به کارگیری نوآوری های بومی منابع آب درکنار به کارگیری روش های نوین، نقش مهمی در حکمرانی محلی منابع آب دارد.

Keywords:

حکمرانی محلی آب , روستای باورد , علگه نر و ماده