مهدی جعفراردکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
سیدامیرحسین هاشمی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

افزایش استفاده از بتن الیافی در سازه های ساختمانی به این دلیل است که تقویت بتن با الیاف، چقرمگی، مقاومت خمشی، مقاومت کششی، مقاومت ضربه ای، مود شکست بتن و عمر مفید ساختمان را بهبود می بخشد. بنابراین در این مقاله به بررسی تاثیر الیاف پلی الفین در سه شکل میله ای آجدار، در هم تابیده و شبکه ای در بتن بر خصوصیات مکانیکی و دوام این بتن ها پرداخته شده است. درصد استفاده از الیاف معادل ۰/۳۳، ۰/۶۶ و ۱ درصد حجم بتن می باشد. نمونه ها تحت آزمایش های مقاومت فشاری، کششی و جذب آب در سن ۲۸ روزه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که افزودن الیاف در هر سه شکل میله ای، در هم تابیده و شبکه ای باعث افزایش مقاومت فشاری، کششی و کاهش درصد جذب آب نسبت به نمونه شاهد می شود. همچنین تاثیر الیاف درهم تابیده نسبت به دیگر نوع الیاف ها بر خصوصیات مکانیکی و دوامی بتن بیشتر می باشد. بهترین درصد بهینه برای کسب بالاترین مقاومت فشاری و مقاومت کششی به ترتیب ۰/۶۶ و ۱ درصد حجمی است و برای کسب پایین ترین درصد جذب آب ۰/۶۶ درصد می باشد.

بتن الیافی، الیاف پلی الفین، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، جذب آب