سیدرضا حسینی لرگانی - دانشجوی کارشناسی عمران، دانشکده فنی مهندسی گرگان، دانشگاه گلستان
آلا دهرویه - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، دانشکده فنی مهندسی گرگان، دانشگاه گلستان
علی بیگلری - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی گرگان، دانشگاه گلستان

رویکرد سنتی بمنظور تعیین قابلیت لرزه ای یک ساختمان موجود، با هدف کاهش خطر لرزه ای درک شده یا تخریب ساختار، بر این اساس بوده است که ظرفیت طراحی اصلی بر اساس واقعیت و ابعاد واقعی مورد بازنگری قرار دهد. مطالعات لرزه ای، ر ابطه بین نیروی اعمال شده به سازه و ت قاضا لرزه ای مورد نیاز بمنظور یک طراحی ایمن و اقتصادی، به پیش بینی ظرفیت نهایی ارتباط دارند. فرایند در ادامه برای یک سیستم SDOF نشان داده شده است. نتایج مربوط به تغییر مکان حداکثری قابل وقوع در تراز طبقات در اثر شتابنگاشت های اعمال شده به سازه در مقایسه با تغییر مکان بیشینه تخمین زده شده بر اساس روش پیشنهادی مقایسه شده است. میانگین بیشینه جابه جایی نسبی طبقه و جابجایی طبقه ناشی از تحلیل دینامیکی در محدوده طراحی قابل قبولی قرار دارند. نتایج مربوط به شکل پذیری حداکثری قابل وقوع در تراز طبقات در اثر شتابنگاشت های اعمال شده به سازه در مقایسه با شکل پذیری بیشینه تخمین زده شده بر اساس روش پیشنهادی مقایسه شده است.

قابلیت لرزه ای یک ساختمان، تقاضا لرزه ای مورد نیاز، SDOF، تغییر مکان حداکثری قابل وقوع، شکل پذیری بیشینه