مهتاب سلطانی لرگانی - کارشناسی تربیت مربی پیش از دبستان و آموزگار

پاندمی ویروس کرونا، کلیه نهادهای جامعه از جمله آموزش و پرورش و آموزش عالی را با چالش های زیادی مواجه ساخته است . اقدامات سیاستی مختلفی در سطوح دولتی و دانشگاهی ، در کشورهای مختلف جهت پاسخ به این بحران صورت گرفته است . همه گیری بیماری کرونا سراسر جهان و ایران، با توجه به لزوم رعایت مسائل بهداشتی و فاصله گذاریهای اجتماعی ، تعطیلی مراکز آموزشی و مدارس را در پی داشته است که در بسیاری از کودکان باعث بی انگیزگی تحصیلی شده است . بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کرونا در بی انگیزگی تحصیلی دانش آموزان دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی شهرستان نوشهر می باشد. این تحقیق برحسب هدف از نوع کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی و از گروه پیمایشی ، همبستگی می باشد. از پرسشنامه کرونا (علیزاده و همکاران،۱۳۹۹) و پرسشنامه بی انگیزگی تحصیلی (پلتیر و دیگران۱۹۹۹) استفاده شده است . تحلیل داده ها با استفاده ار زوش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS انجام شده است . جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی شهرستان نوشهر تشکیل می دهند که طبق اطلاعات آماری کسب شده جامعه آماری در حدود ۱۵۷نفر می باشند که با استفاده از جدول کرجسی - مورگان ۱۱۳ نفر به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. نتایج حاکی از آنست که با توجه به آماره تی (۹۸۲,۳) و اینکه بزرگتر از ۹۶/۱ می باشد وجود تاثیر متغیر کرونا بر بی انگیزگی تحصیلی تائید میشود. همچنین ، متغیر کرونا بر باورهای توانایی (۳۶۸,۱۲) و باورهای تلاش(۸۱۱,۱۴) دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان نوشهر تایید می شود لیکن وجود تاثیر متغیر کرونا بر ارزشمندی تکالیف تحصیلی (۹۲۷,۰) و ویژگی تکالیف تحصیلی (۹۰۵,۰) تائید نمی شود.

کرونا، بی انگیزگی تحصیلی ، نظام آموزش، افت تحصیلی