رضا نجفی - دانشجوی کارشناسی مشاوره و راهنمایی، دانشگاه پردیس شهید رجایی، قزوین، ایران
حسین سهرابی - دانشجوی کارشناسی مشاوره و راهنمایی، دانشگاه پردیس شهید رجایی، قزوین، ایران
وحید رضوانی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه پردیس شهید رجایی، قزوین، ایران
احمد یوسفی نژاد - استاد دانشگاه فرهنگیان، دانشگاه پردیس شهید رجایی، قزوین، ایران
کاوه صیدمرادی - استاد دانشگاه فرهنگیان، دانشگاه پردیس شهید رجایی، قزوین، ایران

دروغگویی یکی از ناپسند ترین صفت هایی است که در اسلام نیز به آن اشاره شده است. دروغگویی یک ویزگی ذاتی نیست؛ این ویژگی از طرق مختلف در افراد ایجاد شده و در محیط های گوناگون و به دلایل گوناگون بروز پیدا می کند بنابر توضیحات داده شده هم امکان بسط و گسترش آن موجود است و هم محدود کردن و حتی خاموشی آن. اگر مشاور نسبت به دروغگویی کودک اقدامی انجام ندهد والدین با رفتارهای نا آگاهانه، رفتار درغگویی را در کودکان پرورش خواهند داد. هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل نقش درغگویی در کودکان می باشد. روش پژوهش به صورت توصیفی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد که در این بین از مقالات معتبر و کتاب های مربوطه در این زمینه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که درغگویی به ویژه در کودکان به دلیل ترس از والدین می باشد.

آسیب شناسی، دروغگویی، کودکان