مجید عبنی سیاه بیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
کیوان کاکابرایی - دانشیار گروه روان شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
آزیتا جهری - استادیار گروه روان شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

هیچکس نمی تواند منکر نقش بسیار مهم، تعیین کننده و سرنوشت ساز دوران کودکی و چگونگی عبور از آن در شکلگیری شخصیت و مهارتهای ارتباطی و تعاملات اجتماعی و نهایتا ایجاد یک زندگی پر از سعادت، شادمانی موفقیت و کامیابی باشد؛ در این میان نقش خانواده بعنوان پناهگاه، مامن و هموار کننده مسیر سالم و سازنده مراحل حساس رشد نیز انکار ناپذیر است. اما پیشرفتهای سریع فناوری در عصر حاضر که بسترساز سبکهای نوین زندگی است از یکسو، و تحولات سیاسی، اقتصادی و جهانی از سوی دیگر که همگی دست بدست هم داده و زمینه ساز تغییرات وسیع اجتماعی گردیدهاند ؛ خانواده را که تنها ابزارش در جهت آموزش هماهنگی و تعامل سازنده با محیط و جهان بیرونی و سازگاری با آن به کودک ، سبک فرزند پروری است با چالش بزرگی روبرو می سازد. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی، سئوال اصلی تحقیق مبنی بر نقش خانواده در تعامل با پیشرفت فناوری و تغییرات اجتماعی، با اتکا به سبک های فرزند پروری و میزان کارایی آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

نقش خانواده، پیشرفت فناوری، تغییرات اجتماعی، شیوههای فرزندپروری