اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر بهبود مهارت های ارتباطی و کاهش پرخاشگری در کودکان دچار نافرمانی مقابله ای

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش فرزند پروری مثبت بر بهبود مهارت های ارتباطی و کاهش پرخاشگری در کودکان دچار نافرمانی مقابله ای بود. این تحقیق از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۸ تا ۱۰ ساله شهر ایلام بود. نمونه پژوهش شامل ۲۰ مادر دارای کودک دچار نافرمانی مقابله ای بود که با نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش(۱۰ نفر) و کنترل(۱۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه آموزش های مربوط به فرزندپروری را دریافت کردند. اطلاعات این پژوهش از طریق، پرسشنامه مهارت های ارتباطی و پرخاشگری جمع آوری شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل کوواریانس تک متغیره بود، فرضیه ها در سطح ۰/۰۵ با نرم افزار spss۲۴ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت، اثر معناداری بر افزایش مهارت های ارتباطی و کاهش پرخاشگری در کودکان داشته است. یافته های این پژوهش ضرورت کاربرد برنامه های آموزش فرزندپروری مثبت در راستای بهبود مهارت ارتباطی و پرخاشگری را خاطر نشان می سازد.

Keywords:

فرزندپروری , مهارت های ارتباطی , پرخاشگری , نافرمانی مقابله ای