نوشین سلیمی - استادیار گروه بهداشت عمومی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
معصومه حیدریان - استادیار گروه روان شناسی بالینی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
محمدهادی زین العابدینی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
لیلا حیدریان - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، آموزش و پرورش، کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

مقدمه: امروزه سبک های ارتباطی زوجین و نحوه ارتباط والدین و کودکان از آموزش های حل مسئله تاثیر می پذیرد. اهداف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش حل مسئله بر تعامل والدین و رضایت زناشویی مادران است. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و با گروه کنترل است. جامعه آماری مشتمل بر مادران کودکان ۳ تا ۱۱ سال و نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ نفر از مادران این کودکان که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. که به روش تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره (آزمایش و کنترل) جای گرفته اند. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه رابطه والد-کودک جرالد (۱۹۹۴) و پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ استفاده شد. به گروه آزمایش ۱۰ جلسه و هر جلسه ۹۰ دقیقه آموزش حل مسئله ارائه شد. یافته ها: یافته ها نشان داد شرکت در دوره آموزش مهارت های حل مسئله بر عملکرد شرکت کنندگان در گروه آزمایش اثر داشته و سبب بهبود کیفیت روابط والد - فرزند و زوجین و تبعات مطلوب روانی و اجتماعی می گردد. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندی زنان در سایه آموزش حل مسئله موجب افزایش تعامل والدینی و رضایت زناشویی در بلند مدت شده و استفاده از این برنامه آموزشی برای مشاوره پیش از ازدواج و زوج درمانی به منظور ارتقای کیفیت روابط خانواده توصیه می شود.

حل مسئله، تعامل والدینی، رضایت زناشویی، مادران