مهدیه فرج زاده گرگری

امروزه جهان به نحو فزاینده ای با دو رویکرد مهم برنامه ریزی و محیط زیست در راستای تحقق توسعه پایدار روبه روست. محیط زیست جز منابع طبیعی بی نظیر و ارزشمندی است که از میلیون ها سال قبل برای نسل حاضر به میراث گذاشته شده است. این میراث با فعالیت های بی رویه انسان دچار سیستم پیچیده ای شده است که این پیچیدگی پایداری در توسعه این میراث را دشوار می سازد. به همین دلیل اکوسیستم کنونی و بقا آن نیازمند یک مدیریت قوی و یکپارچه می باشد از آنجا که محیط زیست مربوط به تمامی انسان هاست و هر آدمی به نوعی با معضلات آن درگیری دارد بنابراین مستلزم مشارکت نیروهای مردمی در حل مسائل محیط زیست می باشد. توسعه پایدار در بعد مح یط زیست در گرو یک خط مشی بلند مدت راهبردی و یک نگرش جامعه نگر است. مقاله حاضر که از لحاظ روش شناسی، توصیفی و تحلیلی است با هدف بررسی راهکارها،مزایا و معایب مشارکت مردم در حل معضلات محیط زیست و رسیدن به توسعه پایدار در این بعد است چرا که متولیان اصلی حفظ محیط زیست، مردم محلی هستند که ذی نفعان اصلی این میراث در جوامع محلی محسوب می شوند. صنعتی شدن شتابان، رشد سریع جمعیت، سوتغذیه گسترده، از بین رفتن منابع تجدیدناپذیر طبیعت از جمله عواملی هستند که در طی سالیان اخیر باعث تباهی محیط زیست شده و در کل تخریب محیط زیست به معنای توسعه ناپایدار در تمام عرصه های زندگی جوامع بشری است.

محیط زیست، مشارکت های مردمی، توسعه پایدار