تدوین الگوی مدیریت یکپارچه ی شهری با تاکید بر حکمروایی دانش بنیان در شهرهای ایران

در دهه های اخیر افزایش شهرنشینی و تبدیل جهان به مکانهای شهری یک روند غالب شده است. همزمان با چنین افزایشی در فرایند شهرنشینی، چالشهای متعددی متوجه شهرها شده و رشد شتابان شهرها چه در مقیاس ( افزایش بیرویه ی جمعیت) و چه در اندازه (گسترش کالبدی) سبب بروز ناپایداری در نظام شهری گردیده است. بدین منظور، ضروری است مدیریت شهرها در راستای مواجهه با این چالشها از رویکردهای نوینی همچون مدیریت یکپارچه، حکمروایی و مدیریت دانش بنیان بهره بگیرند. با توجه به اهمیت بهره گیری از رویکردهای نوین در عرصه ی مدیریت شهرهای امروزی، هدف از تحقیق حاضر تدوین الگوی مدیریت یکپارچه ی شهری با تاکید بر حکمروایی دانش بنیان در شهرهای ایران میباشد. همچنین، روش تحقیق در مطالعه ی حاضر کیفی با هدف کاربردی و ماهیت توصیفی-تحلیلی بوده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که تفرق عملکردی، تفرق منافع، تفرق سیاسی، تفرق سیاستی-برنامه ریزی ، تفرق اجتماعی، تفرق بصری، تفرق فضایی-اکولوژیک و نادیده گرفتن دانش در ابعاد مختلف از موانع عمده ی عدم تحقق پذیری مدیریت یکپارچه و حکمروایی دانش بنیان در نظام مدیریتی شهرهای ایران محسوب میگردند. بنابراین تحقق این رویکرد در عرصه ی مدیریت دانش نیازمند تولید دانش، انتشار دانش، سازماندهی دانش و کاربست دانش و در عرصهی مدیریت یکپارچه و حکمروایی نیازمند شفافیت، کارایی، مسئولیت پذیری، پاسخگویی و قانونمندی میباشد.

Keywords:

مدیریت شهری , مدیریت یکپارچه , مدیریت دانش بنیان , حکمروایی شهری.