انتقال موقعیت قرار دادی مستاجر در عقد اجاره طبق قانون سال ۱۴۰۱

امروزه تجویز انتقال منافع و سر قفلی از جمله مسائلی است که باعث به وجود آمدن اختلافاتی بین حقوق دانان و سردفتران و صاحبان املاک تجاری و مستاجرین این املاک شده است . این موضوع در رابطه با اماکن تجاری از حساسیت بیشتری برخوردار است . این پژوهش به منظور بررسی تجویز انتقال منافع و سرقفلی در هنگامی که در قرارداد حق انتقال از مستاجر سلب شده است و موجر هم از پرداخت سرقفلی امتناع می ورزد و ماهیت چنین قراردادی که از انتقال بر اساس آن صورت می گیرد و همچنین نحوه تنظیم سند نسبت به آن ، صورت گرفته است ، هدف اصلی این پژوهش با توجه به سکوت قانون نسبت به این مسائل ارائه راه حل های مناسبی برای این موارد است . برای نیل به این هدف در این پژوهش از روش کتابخانه ای و مصاحبه و تکنیک فیش برداری و تحلیل محتوا استفاده شده است برای به نتیجه رسیدن این پژوهش کتب و مقالات مربوطه مورد بررسی قرار گرفته و علاوه بر آن با صاحبان املاک تجاری ومستاجرین آنها و قضات و وکلا و سردفتران مصاحبه به عمل آمد ، نتایج این مطالعات و مصاحبه ها بیانگر این بود که در چنین شرایطی با توجه به سکوت قانون جدید و مراجعه به قانون سابق ، مستاجر می تواند برای تجویز انتقال منافع و سرقفلی به دادگاه رجوع کند و دادگاه حکم به تجویز انتقال را صادر کند . ماهیت این انتقال نیز در قانون مشخص نشده و در عرف این انتقال بیشتر تحت عنوان عقودی نظیر عقد اجاره ، عقد صلح ، عقد بیع و ماده (۱۰) قانون مدنی صورت می پذیرد . در مورد نحوه تنظیم سند انتقال سرقفلی و منافع املاک تجاری باید گفت که این انتقال با تنظیم سند های عادی هم امکان پذیر است .

Keywords:

انتقال موقعیت قراردادی , انتقال سرقفلی , حقوق کسب و پیشه و تجارت , انتقال منافع , عقد اجاره , عقد صلح .