مهدی کریمی گوهری - دانشگاه باهنر کرمان

آنچه در باب معاملات و بخصوص در انعقاد عقود ضروریست ، اعلام اراده متعاملین می باشد. بر مبنای اصل حاکمیت اراده قصد انشای طرفین به وجود آورنده عقد در عالم اعتبار می باشد اما برای تاثیر آن شرایطی لازم است. ایجاب و قبول بیانگر قصد طرفین است و تشکیل دهنده عقد می باشد. علاوه بر این ، قصد و اراده باید به نحوی بیان گردد یا از سایر موارد به قصد طرفین پی برده شود. آنچه نشانگر اراده طرفین ااست یجاب و قبول می باشد بنابراین هر قراردادی با ایجاب و قبول منعقد می گردد. در این تحقیق تلاش شده تا بررسی شود آنچه سبب تشکیل عقد می گردد ایجاب و قبول است ، بعبارتی ایجاب و قبول از ارکان عقد است یا عقد با ایجاب تشکیل شده و قبول تنها شرط تاثیر گذاری آن است. آیا قبول از اعمال حقوقی عقد و ایقاع است یا خود عمل حقوقی مستقلی می باشد. لذا برای شناخت ماهیت قبول لازم است تا مفهوم عقد و ایقاع و نقش اراده ، قصد در حقوق و فقه شناخته شود.

قبول، ماهیت حقوقی، حقوق مدنی، فقه امامیه، حقوق