سیدمقداد موسوی چاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه مازندران

داوری« متداولترین روش حل اختلافات تجاری بین المللی بوده و باید حفاظت کننده ی منافع کلیه ی اشخاصی باشد که در این زمینه منتفع میشوند، ولی مبحث ورود ثالث در آن با دادرسی اندکی متفاوت است، به سبب اینکه محرمانگی و خصوصی بودن جریان داوری به عنوان دو ویژگی مهم متمایزکننده این نوع اختلافات یاد می-گردد. این پژوهش به بررسی امکان ورود ثالث در داوری تجاری بین المللی پرداخته است. روش تحقیق، به صورت توصیفی، اسنادی است. نتایج تحقیق نشان می دهد مداخله ی ثالث در دادرسی امری پذیرفته شده و رایج در سیستم های حقوقی کشورهای مختلف است اما مداخله ی ثالث در داوری چندان مورد پذیرش و مقبول نیست و در مواردی که مورد پذیرش قرار گرفته قیود بسیاری برآن بار شده است. در داوری تجاری بینالمللی، هرچند منعی برای ورود شخص ثالث به موضوع تحت رسیدگی در هیچ کدام از منابع حقوق بینالملل مشاهده نمیگردد اما در قواعد داوری مربوط چندان انعکاسی نیافته است. درخصوص شخص ثالثی که قصد شرکت در داوری دارد، به صورت داوطلبانه یا بنا بر درخواست یکی از طرفین، و با این شرط که منفعتی شخصی، مستقیم و مشروع در نتیجه داشته باشد، باید قابل پذیرش دانست. در قانون داوری تجاری بین المللی ایران، امکان ورود ثالث در جریان داوری را مقرر نموده اما آن را به تحقق دو شرط صریح موکول نموده است: نخست پذیرش قرارداد داوری و آیین داوری از سوی وارد ثالث، دوم عدم طرح ایراد از سوی اصحاب دعوا به ورود وارد ثالث است.

داوری، داوری تجاری بین المللی، ورود ثالث، داوری تجاری بینالمللی آنسیترال