سمیه نخعی - استادیار ، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد زابل، دانشگاه آزاد اسلامی، زابل، ایران
مهدیه عربزاده - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد زابل، دانشگاه آزد اسلامی، زابل، ایران
اعظم مومن کهخا - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد زابل، دانشگاه آزد اسلامی، زابل، ایران
عباس میر - معاونت آموزشی و پژوهشی و فناوری، دانشکده فنی و حرفه ای، واحد زاهدان، دانشگاه فنی و حرفه ای، زاهدان، ایران

زمینه و هدف: ایجاد الگوهای ارتباطی نامناسب از جمله دلایلی است که میتواند طلاق عاطفی را در زوجین به دنبال داشته باشد.از طرف دیگر؛ عدم ارتباط موثر در بین زوجین و طلاق عاطفی ممکن است پریشانی زوجین نیز تحت تاثیر قرار دهد. هدفپژوهش تعیین پیشبینی گرایش به طلاق عاطفی بر اساس تحمل پریشانی و الگوهای ارتباطی زوجین متاهل شاغل در آموزش وپرورش شهر زابل میباشد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی است که به روش توصیفی- همبستگی انجام می شود و ازنظر هدف جزء پژوهش های کاربردی میباشد. جامعه موردنظر در پژوهش زوجین متاهل شاغل در آموزش و پرورش شهر زابل می -باشد که آمار آنان ۴۰۰ زوج معرفی شد. نمونه پژوهش بر اساس جدول مورگان ۱۹۶ نفر میباشد که به شیوه در دسترس انتخابشدند. ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۱۹۹۸)، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامهالگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) میباشد. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد طلاق عاطفی بر اساس تحمل پریشانیو الگوهای ارتباطی زوجین قابل پیشبینی است. نتیجه گیری: آموزشهایی در زمینه زوجدرمانی و خانواده درمانی از طریق برگزاریکارگاه های آموزشی برای افزایش آگاهی همسران در مورد نقش الگوهای ارتباطی زناشویی در میزان تحمل پریشانی و بهبود روابط زوج ها توسط متخصصان حوزه خانواده درمانی در مراکز بالینی و مشاورهای ارائه شود.

الگوهای ارتباطی، تحمل پریشانی، طلاق عاطفی.