بهنام صفری - فارغ التحصیل کارشناسی حقوق، دانشگاه پیام نور، مشگین شهر، اردبیل، ایران

نهاد داوری در کنار رسیدگی های قضایی، روشی برای حل اختلافات اشخاص می باشدکه به دلیل سرعت و تخصصی بودن آن اشخاص ترجیح می دهند برای حل و فصل دعاوی خویش، نهاد داوری را انتخاب کنند. البته صرف اینکه طرفین برای حل و فصل اختلافات خویش بر نهاد داوری توافق کرده اند موجب نمیشود که از حمایتهای پذیرفته شده جهانی به عنوان یک حق بنیادین بشری محروم شوند. هر چند که داوری نوعی قضاوت خصوصی است اما اینکه نتیجه داوری محصول فرایندی بیطرفانه باشد دارای اهمیت است. در واقع طرفین داوری حتی شخصی که در رسیدگی داوری بازنده می شود باید رسیدگی داور را عادلانه و منصفانه احساس نمایند. یکی از راه های احساس عدل و انصاف در روند رسیدگی داوری دریافت به موقع ابلاغ و اخطاریه و حضور در جلسات داوری است. ابلاغ رای در پروسه داوری داخلی و بین المللی دارای وجوه مشترک بسیاری می باشد که نشات گرفته از الگوی بین المللی و بومی شده این سیستم در ایران است. اما برخی وجوه تفاوت و اختلاف نیز مشهود می باشد. به هرحال آنچه که شایان توجه و بررسی است نواقص و کمبودهای ابلاغ رای در داوری است که در هردو جنبه داخلی و بین المللی دارای ابهامات خاصی می باشد اما در بعد داخلی بیشتر مشهود است. این پژوهش به بررسی این موضوع پرداخته و نتایج نشان دهنده ابهاماتی در خصوص داوری غیابی، شرایط ابلاغ و... می باشد. از جمله راهکارهای پیشنهادی در این راستا استفاده از ابلاغ الکترونیکی و الگو برداری از نظام تشکیل پرونده دادگستری در مرحله داوری است.

داوری، ابلاغ رای داوری، آیین دادرسی مدنی، داوری تجارت بین المللی.