علی صدر ممتازی - دانشیار و عضو هیات علمی گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
رومینا ذرشین زنوش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

امروزه فرآیندهای بازیابی با دو نگرش مهم استفاده بهینه از منابع موجود مصرف شده و حفاظت از محیط زیست، به طور جدی مورد توجه کشورهای جهان و در محدوده برنامه های توسعه آنان قرار گرفته است. یکی از راه حل هایی که برای حل مشکل آلودگی محیط زیست ناشی از لاستیک تایر ضایعاتی پیشنهاد شده است استفاده از ذرات لاستیک تایر به عنوان یک ماده افزودنی در کامپوزیت های سیمانی و بتن است. در این تحقیق از ذرات لاستک تایر فرسوده در اندازه کوچکتراز 1میلی مترو الیاف پلی پروپیلن به طول 6 میلی متر در کامپوزیت های سیمانی استفاده شده و سپس مقایسه تاثیر استفاده از خاکستر پوسته شلتوک برنج که از ضایعات کشاورزی و دوده سیلیس برخصوصیات میکانیکی کامپوزیت ها انجام شده است. استفاده از ذرات لاستیک تایر فرسوده در کامپوزیت های سیمانی، موجب ایجاد محصولی با انعطاف پذیری و جذب انرژی زیاد می شود. 5 نسبت حجمی از ذرات لاستیک فرسوده از %10 تا 50% وزنی سیمان در ماتریس کامپزیت سیمانی، سه نسبت الیاف پلی پروپیلن شامل 0/1، 0/3 و 0/5 درصد حجمی کامپوزیت، 20% وزنی سیمان از خاکستر پوسته شلتوک برنج، 10% وزنی سیمان از دوده سیلیس، در نمونه مکعبی با ابعاد 50×50×50 و نمونه های خمشی با ابعاد 200×50×50 میلی متر آزمایش شده است. آزمایش ها شامل مقاومت فشاری ، وزن مخصوص خشک، مقاومت خمشی، سختی خمشی، آزمایش التراسونیک، جذب آب می باشد . نتایج نشان می دهد که می توان از ضایعات غیر قابل استفاده، کامپوزیت سیمانی و بتنی با وزن مخصوص کم و انعطاف پذیری زیاد و عایق در برابر صوت و امواجدینامیکی به دست آورد.

لاستیک ضایعاتی ، کامپوزیت های سیمانی انعطاف پذیر، دوده سیلیس و خاکستر پوسته برنج