علی صدرممتازی - دانشیار و عضو هیات علمی گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
بهناز نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی نساجی، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
اکبر خداپرست حقی - استاد و عضو هیات علمی گروه مهندسی نساجی، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

مسلحسازی سازههای بتنی با منسوج یکی از روشهای اصلاح عملکرد خمشی و کششی بوده که به واسطه آنها مخلوطهای شکننده به مخلوطی شکلپذیر تبدیل میشوند. از آنجا که پیوند میان الیاف و مخلوط به هنگام گسترش ترک نقش تعیین کنندهای را در مقاومت و جذب انرژی ایفا میکند، بکار گیری راه کارهایی جهت افزایش پیوند بین الیاف و مخلوط در راستای کسب حداکثر مقاومت و بهبود خواص سازه ضروری است. نانوسیلیس میتواند به عنوان پرکننده سبب پرشدن فضاهای بین ذرات ژل سیلیکات کلسیم هیدراته شود. از طرفی به وسیله واکنش پوزولانی با هیدروکسید کلسیم مقدار ژل سیلیکات کلسیم هیدراته افزایش مییابد. در نتیجه سبب متراکم سازی بیشتر مخلوط و متعاقباً بهبود ساختار میکروسکوپیک سطح تماس، مقاومت و پایایی مواد میشود. در این مقاله جهت مطالعه مقاومت خمشی و سختی ملات های حاوی خاکستر پوسته شلتوک برنج و نانوسیلیس از الیاف نایلون به عنوان تقویت کننده در فرم الیاف کوتاه و الیاف ممتد در نسبتهای تقویتی مختلف استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر بخشی و سهم الیاف کوتاه در افزایش مقاومت خمشی ملاتها کمتر از الیاف ممتد است. نانوسیلیس اثر قابل توجهای بر مقاومت و شاخصهای سختی نمونهها دارد. تاثیر آرماتورهای لیفی در افزایش خواص مکانیکی با افزودن نانوسیلیس بهبود یافته است.

الیاف نایلون، مقاومت خمشی، سختی خمشی، نانوسیلیس، خاکستر پوسته شلتوک برنج