آینده پژوهی در معماری؛ تبیین رویکردهای آینده پژوهانه در حوزه طراحی مسکن

دستیابی به پیشرفت های ملی نیازمند داشتن تصویر بزرگ از آینده است. به گفته حضرت علی(ع):«آنکه به استقبال آینده می رود، بیناترین است» زیرا آینده پژوهی، تصویرهای آینده(ایده ها، دغدغه ها، امیدها، باورها و علاقه شان را نسبت به آینده) را محک زده و شفاف می سازد تا کیفیت تصمیم هایی که برای آینده می گیرند، بهبود یابد. اندیشیدن به آینده به خصوص برای دانشجویان امروز که زندگی و حرفه شان در آینده می باشد، بسیار ضروری است. زندگی جدید، هم برای خانه و هم برای شهر، طرحی نو می طلبد و انتظاری دیگر دارد؛ به همین خاطر معماری در بطن وجودی (دیسیپلین رفتاری) خویش نوعی از نگرش به آینده را در خود دارا می باشد. مشکل معماری امروز، عدم درک واقعیت های جدید است؛ درک واقعیت های امروز، مسیر حرکت به سوی آینده می باشد. مباحث در زمینه ی «آینده پژوهی در معماری» بسیار ضعیف بوده است؛ اما برنامه ریزی شهری، مسکن و سلامت مستلزم توجه به نسل آینده است. با در نظر گرفتن اهمیت «مسکن» در آینده ی شهرنشینی با توجه به رشد جمعیت و تغییرات اقلیمی که مشکلات بسیاری برای شهرهای مختلف کشورمان به وجود آورده است، نیاز به تحلیل و تبیین رویکردهای آینده نگارانه در حوزه مسکن احساس می شود. از این رو، هدف این مقاله ابتدا شناخت جامع نسبت به آینده پژوهی و آینده نگاری به عنوان یک حوزه میان رشته ای صورت گرفته، سپس با تبیین رابطه میان معماری و آینده پژوهی، رویکردهای آینده پژوهانه در حوزه مسکن تحلیل و در قالب یک مدل مرکزی- شعاعی «مسکن آینده»، مدلسازی شده است.

Keywords:

آینده پژوهی , آینده نگاری , سطوح آینده پژوهی در معماری , مسکن آینده (رویکردهای آینده در مسکن).