حجت امراللهی بیوکی - دانشگاه تربیت مدرس
احمد مشاعی - دانشگاه تربیت مدرس
محمود برهانی زرندی - دانشگاه یزد

در این پژوهش نانوبلورهای چارچوب آلی-فلزی بر پایه یون های فلزی آلومینیوم، بیسموت، کبالت، کروم، مس، قلع، تیتانیوم و روی با ریختار یکنواخت در شرایط حلال گرمایی سنتز شده و به عنوان افزودنی در لایه نشانی TiO۲ به عنوان لایه انتقال دهنده الکترون در سلول خورشیدی پروسکایتی استفاده شدند. در اثر بازپخت لایه TiO۲ آلاییده با چارچوب آلی-فلزی در محیط هوا، بخش آلی آن حذف شده و ساختار متخلخل TiO۲ آلایش یافته به دست آمد. نتایج بررسی ویژگی های نوری و ساختار بلوری لایه متخلخل TiO۲ نشان داد که آلایش با چارچوب آلی-فلزی، جذب نوری لایه متخلخل TiO۲ در ناحیه مرئی-فرابنفش (Uv-Vis) را افزایش و گاف نواری را به کمتر از  eV ۷/۲ کاهش داده است. بررسی های طیف نورتابی نشان دهنده افزایش انتقال الکترونی و کاهش بازترکیب و در نتیجه افزایش بازدهی تبدیل توان سلول­های خورشیدی پروسکایتی، در مقایسه با سلول­های تنها برپایه لایه فرو متخلخل (TiO۲) است.        

اصلاح سطح؛ بهبود عملکرد فتوولتایی؛ پروسکایت؛ چارچوب های نانوساختار آلی-فلزی؛ سلول خورشیدی.