پیش بینی عوامل تعیین کننده مهارتهای ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت شهر اهواز : کاربرد نظریه عمل منطقی توسعه یافته

مقدمه: مها رت های ارتباطی به رفتاری اطلاق می­شود که شخص از طریق آن با دیگران به نحوی ارتباط برقرار کند که به بروز پاسخ­های مثبت و پرهیز از پاسخ­های منفی منتهی شود. هدف از این مطالعه پیش بینی عوامل تعیین کننده مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت شهر اهواز بر اساس نظریه عمل منطقی توسعه یافته بود. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی که در سال ۱۴۰۰ انجام شد با استفاده از نمونه گیری تصادفی ۱۶۰ نفر از مراقبین سلامت شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. داده­ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۴، AMOSS نسخه ۲۲، آزمون­های همبستگی، تحلیل رگرسیون، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: میانگین سن در این مطالعه ۵۵/۶ ± ۶۷/۳۵ و سابقه کار ۷۹/۶ ± ۳۱/۱۰ سال بودند ضریب همبستگی پیرسون مشخص نمود که همبستگی مستقیم و معنی داری بین سازه های نگرش (۵۲۷/۰=r)، هنجار انتزاعی (۲۴۳/۰=r ) و خودکارآمدی (۶۳۰/۰= r) با هم و با قصد رفتاری وجود داشته و ازبین سازه های تئوری عمل منطقی توسعه یافته به ترتیب خودکار بیشترین و هنجار (۲۴۳/۰= r) کمترین همبستگی را با قصد رفتاری مراقبین سلامت داشته است هم چنین یافته های نشان دادند که نظریه عمل منطقی توسعه یافته ۲۲/۰ واریانس نگرش، ۰۲/۰ واریانس هنجار ذهنی و ۴۹/۰ واریانس خودکارآمدی را پیش بینی می­کند. و سازه خودکارآمدی قوی ترین و هنجارهای ذهنی ضعیف ترین پیش بینی کننده رفتار مهارتهای ارتباطی بودند. شاخص های برازش مدل نیز نشانگر مناسب بودن مدل بودند. نتیجه­گیری: به نظر می رسد که در برنامه ریزی برای اجرای مداخلات ارتقاء دهنده رفتار مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت باید بر استراتژی های مرتبط با افزایش نگرش، خودکارآمدی قصد رفتاری بیشتر تاکید کرد.  

Keywords:

Communication Skills , Extended Theory of Reasoned Action , Healthcare Providers , مهارت های ارتباطی , نظریه عمل منطقی توسعه یافته , مراقبین سلامت.